ฝึกฝนเดินลำพังหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Cindy700]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

เหมือนกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมต้องรู้ถนอม เนื่องจากว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่ล้้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแต่ว่าเมื่อร้องจนสมใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเท่าใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว ก็เลยอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีใครดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไม่มีคุณค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็จำต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปพรรณสัณฐาน

ต้องศึกษาที่จะสรรเสริญผู้ที่ความสามารถ และก็แม้คุณมีความคิดว่าตัวเองสู้บุคคลอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกอกน้อยใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับผู้อื่นทั่วๆไป

พ่อแม่เป็นผู้ที่รักและก็ห่วงใยต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

เนื่องจากทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอากระบวนการเก่าๆมาแก้ปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆมิได้พอใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีผู้ใดเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมาย อย่ า ให้ใครกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของมนุษย์ เกิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง