การที่พวกเราพบกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Ailie662]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาพบกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และแม้หมดก ร ร ม ไม่อย ากจากอาจจะต้องจาก

สิ่งไหนที่เราทำมา ไม่อย ากเจอก็ต้องพบ ไม่อย ากจากก็ต้องจาก นี่แหละดก ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุนี้ การที่พวกเราโดน ปฏิบัติ จากผู้อื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลของแขน ร ม ที่พวกเราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเกิดเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะเหตุว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงพวกเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่รู้ตัว หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เหมือนกัน ทุกความประพฤตินั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบดีแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างมือ ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จำเป็นต้องฝึกที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกจากใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเราให้อภัยพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆก็ตามกับเขา

เสมือนคำที่ว่า "บุญคนใด..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวอบรมสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

เนื่องจากว่าทุกอย่างล้วนควรจะมีที่ไปที่มา โน่นคือ ตัวแขน ร ม ที่นำพามา

แต่เมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อไปคือ เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ด้วยกันปฏิบัติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ คือผลของกร ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้านี้

แม้กระนั้นชีวิตจะคืออะไร ในอนาคต เป็นผลของแขน ร ม ที่เราทำในวันนี้
เรื่องบังเอิญ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/